اثربخشی روان نمایشگری در بهبود مهارت های اجتماعی و کاهش اعتیاد به اینترنت در دانشجویان دختر

هدف: این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی روان نمایشگری بر بهبود مهارت های اجتماعی و کاهش اعتیاد به اینترنت در دانشجویان دختر معتاد به اینترنت در دانشگاه اصفهان انجام شده است. روش: در یک طرح نیمه آزمایشی، 36 دانشجوی دختر که به صورت دردسترس نمونه گیری شده بودند  به تصادف در دو گروه آزمایش و گواه جای داده شدند. برای گروه آزمایش ده جلسه آموزش مهارت های اجتماعی با رویکرد روان نمایشگری اجرا شد. برای ارزیابی اعتیاد به اینترنت و مهارت های اجتماعی به ترتیب از مقیاس اعتیاد به اینترنت یانگ و پرسش نامه مهارت های اجتماعی بهره گرفته شد. تأثیر مداخله­ انجام شده به کمک پیش­آزمون، پس­آزمون و پی گیری یک ماهه ارزیابی شد. داده ها به کمک آزمون­های آماری ضریب همبستگی وآزمون تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. یافته­ها: مهارت های اجتماعی گروه آزمایش نسبت به گروه گواه به طور معنی داری (001/0p<) افزایش و  میانگین نمره های اعتیاد به اینترنت گروه آزمایش نسبت به گروه گواه به طور معنی داری (001/0p<) کاهش یافت. نتیجه گیری­:  تعامل های افراد درگروه های روان نمایشگری، مطرح کردن مسئله در گروه و دستیابی به راه حل نهایی توسط شخص از عوامل مؤثر در اثربخشی این مداخله است. هم چنین می توان رویکرد روان نمایشگری را مداخله ای مؤثر  برای افزایش مهارت های اجتماعی برای معتادان به اینترنت دانست.